نمی‌دانم درباره‌ی سریال «خانه‌ی پوشالی» چیزی شنیده‌اید یا نه. سریالی آمریکایی درباره‌ی یک عضو جاه‌طلب کنگره‌ی آمریکا (با بازی کوین اسپیسی) که با همدستی زنش می‌خواهد به بالاترین موقعیت‌های ممکن در نظام سیاسی آمریکا برسد و در این راه دست شیطان رااز پشت می‌بندد.
این روزها که خبرهای تلاش اوباما را برای بیرون آوردن سالم توافق جامع اتمی با ایران از کنگره می‌خوانم، همه‌اش این سریال جلوی چشمانم است. راستش کمتر فیلم یا سریالی را می‌شناسم که این چنین عریان و همزمان هنرمندانه قواعد ماکیاولیستی پشت پرده‌ی سیاست‌گذاری در آمریکا (و البته بسیاری کشورهای دیگر در دنیا) را نشان بدهد.
مثلاً چند روز پیش چاک شومر، یک سناتور بسیار بانفوذ دموکرات از استان نیویورک، بطور غیرمنتظره‌ای اعلام کرد که مخالف توافق اتمی با ایران است. این خبر را شاید شنیده باشید و می‌دانید که برای اوباما چقدر سنگین است که یکی از مهم‌ترین هم‌حزبی‌هایش روی او را زمین بیندازد. ولی احتمالاً نشنیده‌اید که آقای شومر با وجود یک گفتگوی مفصل با شخص اوباما و سه ساعت جلسه با جان کری و معاون‌هایش و جواب‌های آنان به ۱۴ صفحه سؤال، حاضر نشده از توافق حمایت کند. شومر در عوض ترجیح داده طرف ۶۰ نفری را که لابی صهیونیستی در آمریکا (مشهور به اِی‌پک) برای قانع کردن او فرستادند را بگیرد و با توافق مخالفت کند. به‌ویژه که این لابی در چند هفته‌ی اخیر موسسه‌ای را با نام »شهروندان برای یک ایران غیراتمی« تاسیس کرده که ۲۵ میلیون دلار بودجه برای تبلیغ علیه توافق با ایران در این چند هفته در اختیار دارد.
اما چیزی که من را شگفت‌زده کرد، مخالفت شومر با این توافق نبود. به هر حال او یکی از موافقان حمله‌ی نظامی به عراق نیز بوده است و از این حیث خیلی‌ها پیش‌بینی می‌کرده‌اند که شومر با توافق ایران مخالفت خواهد کرد. در واقع، جمله‌ی جاش ارنست، سخنگوی کاخ سفید، به نیویورک تایمز بود که مرا شگفت‌زده کرد.
ارنست کمی قبل از اینکه شومر مخالفتش را با توافق اعلام کند، گفته بود «فکر نمی‌کنم دولت در لابی‌گری [برای قانع کردن شومر] کم آورده باشد… ولی ما مطمئناً در خرج کردن پول کم آورده‌ایم.»
نمی‌دانم که عمق فاجعه‌ی سیستم سیاسی آمریکا را از این آشکارتر می‌توان نشان داد یا نه. ولی به هر حال دیدن نسخه‌ی دوبله و آماده شده‌ی »خانه‌ی پوشالی« در صدا و سیمای جمهوری اسلامی می‌تواند برای آدم‌های غیرسیاسی هم این فاجعه را به شکلی ماندگار به تصویر بکشد.
منبع: همشهری جوان، شماره ۵۱۶، ۲۴ مرداد ۱۳۹۴
سلام حسین آقا. تبریک.
سه سئوال فنی دارم. ممنون میشم پاسخ بدی:
۱- آیا شما وبلاگت رو در سامانه ثبت کردی؟ آیا هنوز هم لازمه صاحبان سایتها و وبلاگها جایی (مثلا سایت سامانه یا…) اسم و مشخصاتشون رو ثبت کنن؟
۲- سرویس رایگانی هست که شخصی ترجیح بده وبلاگش رو اونجا راه بندازه؟ مخصوصا با توجه به خطر فیل تر شدن؟ ترجیح شخصی شما چیه؟ سرویس رایگان یا فضا و دومین اختصاصی خریداری شده؟
۳- با توجه به مرگ فید خوان های قدرتمندی مثل گوگل ریدر، از چه فیدخوانی بعنوان جایگزین استفاده می کنی؟
حقیقتش چند وقته که دارم وسوسه میشم مجددا وبلاگم رو راه بندازم. اگر کمکم کنی برای حل این سئوالات ممنون میشم.
یا علی
لطفن نشانی فید وبلاگ‌تون رو درست کنید. من هرچی تلاش کردم نتونستم وارد فیدخوان‌ام کنم
امتحان کردم. مشکلی نبود.